Genus CD14 humanum in chromosomatum 5 ad 5q23-31 situm est. Secundum cDNA series CD14, CD14 componitur ex amino 356 acida. Post polypeptidem in ribosoma componitur, ad complexum Golgi pro glycosylatione reactionis transfertur, ergo CD14 glycoprotein est. N peptide plumbi terminalis CD14 constat ex amino 19 acida et est introron compositum ex 88 basium post initium codonis ATG. Sequentia CD14 DNA duas exonas continet, unam 1.4kb mRNA transcriptum descriptam, et dapibus translati plures argumentationes leucineo-ditas (LRR) continet. Sequentia ducens C terminalem componitur ex amino 28~30 acida. Praeterea in complexu Golgi discurrit, cum globus phosphatidylinositolo (PI) addito et saccharificationem reactionem patitur. Post maturitatem in cellam membranam secernitur ut membranam CD14 formaret (mCD14). MCD14 in membrana cellae a cauda phosphatidylinositoli religata. Post translationem, PI saccharificatus est ut ancoras phosphatidylinositoli (GPI) moleculas efficiat (GPI). Ergo CD14 dapibus transmembranis non est, sed membranae cellae per caudam GPI adnectitur. C-terminalis continet acida hydrophobica 17 amino, acida neutra, et sites potentiales glycosylation N-connexa. Relativum pondus hypotheticum CD14 post saccharificationem est circiter 55000. Quamvis unum tantum CD14 transcriptum, secundum antigenic- tatem CD14, facultatem ligandi LPS, et sensitivum enzymi digestionis, debent esse expressiones superficiei CD14 in molecularum diversarum. membranam cellulam.

Primo, confirmatum est CD14 differentiationem antigenam myeloideae fuisse et in cellulis medullaribus maturis exsistere, cum cellulae medullares immaturae CD14 non haberent. Differentia leukemia immaturae cellularum expressionem CD14 moleculi promovere potest, CD14 moleculae ergo ut titulus differentiationis cellularum adhiberi potest, et CD14 adiuvare in diagnosi leukemia myeloidalis acuti. CD14 valde conservatur in diversis speciebus, exempli gratia, homologia leporis CD14 gene cum homine et mure CD14 73% et 64% respective. Genus Humanum CD14 in chromosomate positum est 5, et mus CD14 gene in chromosomate locatur 8. In regione gene speciei generis humani CD14 racemi, alii factores et receptores incrementi encoded etiam sunt, ut IL-3, granulocyte-macrophage. factor coloniarum (GM-CSF), macrophagium coloniae moventis factor (M-CSF), factor auctus-phyllus (PDGF) β — Receptam Adrenal, etc.

CD14 exstat in superficie diversae cellae myeloideae, et in monocytis, macrophagis, neutrophillis et cellulis dendriticis abundant, dum in cellulis B, basophilis, cellulis thoraceis, cellulis trophoblastis placentalibus, et fibroblastis gingivalibus. Numerus CD14 moleculorum circiter 3000 in neutrophillis humanis est, sed variae sunt relationes in monocytis, inclusis 600029000, 40-45000114000115000, atque etiam 190000. Tamen circiter 10% monocytarum moleculo CD14 expressi, et expressio CD11b et CD33 erat. etiam humilis, cum expressio CD16, HLA-DR, adhaesio intercellularis moleculo-I (ICAM-1), et valde sero antigen- 4 (VLA-4) signanter instituta est.

Cum monocytae in macrophages in diversis fibris differunt, expressio CD14 etiam cum mutationibus comitatur, ut aucta expressio CD14 in macrophages in cavitate abdominis, cavo thoracico et cerebro extravasculari; Expressio CD14 minuitur in macrophages alveolaris, cellulis ganglionis parvis, macrophages iecoris, macrophages mucosali intestinorum.